Search results
Het geslacht omvat drie soorten: Cozumelwasbeer ( Procyon pygmaeus) Krabbenetende wasbeer ( Procyon cancrivorus) Wasbeer ( Procyon lotor) Enkele andere taxa die voorheen de rang van soort hadden, worden nu als ondersoorten van de wasbeer opgevat. Het gaat om Procyon gloveraleni (nu Procyon lotor gloveralleni ), Procyon maynardi (nu Procyon ...
Uitgestorven chordadieren} ... Wikipedia® is een geregistreerd handelsmerk van de Wikimedia Foundation, Inc., een organisatie zonder winstoogmerk.
Kodiakberen worden zeer groot, gemiddeld is een mannetje zo'n 400 kg zwaar, het zwaarst bekende exemplaar in gevangenschap woog 757 kg. Vrouwtjes zijn een stuk kleiner. Het zijn de op een na grootste beren op de planeet. Ondanks hun grootte zijn ze in staat snelheden van 50 km/h te halen en die lang vast te houden.
Plagiosauridae. De Plagiosauridae zijn een clade (familie) van uitgestorven temnospondyle Batrachomorpha (basale ' amfibieën ') van het Midden tot Laat- Trias. Resten van de groep worden het meest aangetroffen in niet-mariene aquatische afzettingsomgevingen uit Midden-Europa en Groenland, maar er zijn ook overblijfselen gevonden in Rusland ...
De Craniata vormen een groep chordadieren die de onderstammen van de slijmprikken (Hyperotreti of Myxini) en de gewervelden (Vertebrata) omvat. Dit taxon omvat dus zowel de "echte" gewervelden, die een wervelkolom hebben, als de slijmprikken, dieren die geen wervelkolom en kaken hebben, maar wel een schedel. De groepsnaam Craniata verwijst naar ...
Neusberen hebben een lange staart die rechtopstaat wanneer ze lopen, en vaak geringd is. De neus is vrij lang en steekt ver over de bovenkaak uit. De lichaamslengte bedraagt, inclusief staart, 100 tot 120 cm, waarbij de staart al de helft van de totale lichaamslengte inneemt. Het gewicht kan variëren van 5 tot 12 kg.
Hazelmuis. De hazelmuis ( Muscardinus avellanarius) is een enkel in Europa en Turkije levend knaagdier uit de familie van de slaapmuizen (Gliridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd als Mus avellanarius in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. [2] In 1829 plaatste Johann Jakob Kaup de soort in het geslacht Muscardinus.
